Achtergronden van de Algarve
Het westen van de Algarve in Portugal is vooral bekend van zijn strandvakanties. Wandelen over de ruige kliffen van het natuurpark Cabo Sao Vicente is minder bekend. Het waait er altijd en geen boom die er gemakkelijk kan groeien Op deze plek waar ooit de wereld ophielt denken de Portugezen nog vaak aan hun roemruchte verleden, de ontdekkingsreizen van onder andere Hendrik de Zeevaarder. Het landschap bestaat uit ruige kliffen duingeboeden en weilanden. Het is nu een geliefd gebied voor vogelaars. Verschillende soorten arenden ziet u op hun weg naar Afrika.
In het achterland van de Algarve ligt de Serra de Monchiue met de duidellijk zichtbare toppen Foia en Picote. Bekend zijn de geneeskrachtige waterbronnen in Caldas de Monchique. Heilzaam water komt op meerdere plekken uit de rotsen. Het landschap is zeer vruchtbaar en je treft er vele fruitsoorten. Tussen het groen van eikenbossen vallen de kurkeiken op. 50% van de wereldproductie van kurk komt uit Portugal. Deze bomen zijn wat minder valbaar voor vlammen en worden daardoor meer geplant, de jaarlijkse bosbranden zijn een plaag voor Portugal. Over de moitieven gaan vele verhalen, maar nog geen enkele brandstichter heeft een briefje achtergelaten met daarop beschreven de achtergrond van zijn daad. De bergehellingen en landbouwterassen staan vol met eucaliptusbomen, die weer belangrijk voor de papierindustrie. Een Moors kasteel van roodbruin zandsteen torent hoog uit boven Silves. Het kasteel vormde een strijdtoneel tussen de Moren en de Portugezen die het kasteel in de 13e eeuw weer heroverde.
In het centrum van de Algarve ligt de Barrocal, een strook met kalstenen heuvels, die de kust scheidt van de bergen in het achterland. Barrocal, land van stenen. Het lijkt ongelooflijk , maar de boeren wisten hier toch graan te verbouwen. Eerst maakte ze stevige muren rond hun akkers. De stenen die daarna nog op het land lagen, stapelden ze op elkaar Zo ontstond een heel wel heel merkwaardig landschap van stappels stenen omsloten door muren. Een soort begraafplaats met hopen steen als zerken, waar de boer tussendoor moest manouevreren om te kunnen ploegen. Graan werd niet alleen gezaaid tussen stenen, maar ook tussen de bomen van de vele amandel,- vijgen of olijfgaarden.
De Serra Caldereirao is geliefd bij jagers en bekend om zijn wildzwijn, de Javali. De minder bemiddelde bewoners van de Algarve wonen er. De meestal bejaarde bewoners van het gebied krijgen een staatspensioentje, dat ze aanvullen met verkoop van schapen, geiten, honing en kurk. Omdat de ontbossing op de loer ligt, planten de boeren nu parasoldennen. In de herfst is het de tijd van de medronho, de gele en rode vruchten van de aardbijenboom. Ze worden geoost om er een brandewijn "aquadente de medronho" van te stoken. Een geliefd likeurtje.
In het oosten van de Algarve zijn er nog maar een paar dorpen met een kerk. Ze hebben plaatsgemaakt voor de "Montes"; gehuchten met betaande uit enkele huisjes en veldjes met hooguit een kappelletje.